Hallo allemaal!
In mijn laatste stukje vertelde ik jullie over alle plannen die ik had voor 2018. Plannen waaronder de Melges 32, de Team Heiner talents, de F18 en natuurlijk de Moth.
Ging alles volgens plan? Nee, dat ging het zeker niet.
De Melges 32
De Melges 32 gaat volgens plan of eigenlijk zelfs iets beter dan ik had verwacht. We hebben nu drie van de vijf evenementen achter de rug, en hebben nu als team het gevoel dat we de goede kant op gaan.
Met het team maken we grote stappen, en dan bedoel ik niet alleen op zeilvlak. We hebben de boot, een budget en een trainer gekregen van de eigenaar. Hiermee hebben we heel veel vrijheid gekregen, zelfs zo veel dat het eigenlijk een uitdaging is. Dit is zeer zeker een luxeprobleem maar vooral ook een leermogelijkheid. Zo hebben we simpele administratieve taken, zoals zorgen dat iedereen zijn kosten declareert op een belasting technisch juiste manier, of het zorgen dat 8 man op de juiste plek klaar staat om te kunnen varen. Maar ook komen we voor lastigere keuzes te staan zoals taakverdelingen: wie is er verantwoordelijk voor welk gedeelte van de boot? Of hebben we dit niet nodig en is iedereen overal voor verantwoordelijk? Het moeilijkste is misschien nog wel dat je met acht mensen op een boot staat met allemaal verschillende achtergronden, ideeën en meningen. Hoe zorg je er nou voor dat we elkaar aanvullen en niet elkaar in de weg zitten?
Voor twee evenementen was ik de tacticus en voor een evenement moest ik even het stuur overnemen omdat de gebruikelijke stuurman naar Canada moest voor een project met de universiteit. Nu heb ik dus wedstrijden gevaren op drie hele verschillende maar belangrijke posities. Het is erg leuk om dan te zien dat de kennis die je op een positie op doet heel nuttig kan zijn op een andere positie. Zo merk je als stuurman wat belangrijk is om te horen van de tacticus en als voordekker weet je precies wat je wel en niet kan doen in manoeuvres als stuurman en tacticus. Alle posities zijn van elkaar afhankelijk en kunnen elkaar het leven heel veel makkelijker of moeilijker maken. Daarom ben ik heel blij dat ik alleen in dit project al drie rollen heb mogen vervullen.
De F18
De F18 ging tot nu toe helaas iets minder soepel dan gepland. De afgelopen twee jaren hadden we het super goed gedaan met een 2de plek op het EK en een bronzen medaille op het EK. Dit jaar zouden we in maart/april een nieuw prototype boot en zeil krijgen. Deze zouden we dan uitgebreid testen en voor het WK gebruiken. Alleen door verschillende problemen kwam de boot pas aan op de dag dat we gingen vertrekken. Het is natuurlijk niet ideaal om een gloednieuw prototype meteen mee te nemen naar een EK zonder hem te testen. Maar dat het zo slecht zou uitpakken had ik niet kunnen bedenken. We waren echt de langzaamste boot van de hele vloot. Het enige voordeel was dat we na afloop goede feedback konden geven aan Nacra over de boot, zodat deze problemen snelheid problemen opgelost konden worden.
Het ORC WK in Scheveningen
Een WK in eigen land is natuurlijk altijd fijn. Je hebt meer lokale kennis dan de meeste tegenstanders, logistiek scheelt het een hoop tijd en je kan af en toe een nachtje in je eigen bed slapen, wat ook heel fijn kan zijn.
Ik voer mee als navigator en mid-bow op een Farr 40 genaamd Mr. Brightside. Als navigator doe je tijdens lange afstand wedstrijden, zoals voor zichzelf sprekend, de navigatie. Tijdens de kortere wedstrijd gebruik je computer systemen om de tacticus te helpen met zijn beslissingen. Als mid-bow ben je een soort van tweede voordekker, twee hele verschillende taken dus op twee verschillende plekken van de boot. Hierdoor was het af en toe een beetje chaotisch. Desondanks was het zeker een hele leerzame en uitdagende ervaring. Na twee langere offshore wedstrijden en zeven kortere inshore wedstrijden werden we 6de van de Wereld!
Vaarwelkom, Jolbert
P.s. Als je nog wat mooie video beelden wil zien van het zeilen, klik dan op de youtube links in de tekst